Ανισότητες στην πρόσβαση στην ποιοτική θυρεοειδεκτομή για καρκίνο θυρεοειδούς
Η ποιότητα της θυρεοειδεκτομής, όταν υπάρχει κακοήθεια, μειώνει σημαντικά τα ποσοστά υποτροπής και βελτιώνει την επιβίωση των ασθενών
Είναι γνωστό ότι από την ποιότητα μιας ογκολογικής επέμβασης, όπως είναι ο καρκίνος θυρεοειδούς εξαρτάται η επιβίωση του ασθενή. Έχουν όμως όλοι οι πολίτες πρόσβαση σε ποιοτικές επεμβάσεις;
Σε μια μελέτη που δημοσιεύθηκε νωρίτερα φαίνεται ότι η αφαίρεση ολόκληρου του θυρεοειδούς – ολική θυρεοειδεκτομή – στις περιπτώσεις καρκίνου θυρεοειδούς, μειώνει σημαντικά τα ποσοστά υποτροπής. Επίσης βελτιώνει την επιβίωση των ασθενών στους οποίους οι όγκοι είναι μεγαλύτεροι από 1 εκατοστό. Με αυτή τη γνώση, οι ερευνητές του Αμερικανικού Κολεγίου Χειρουργών (ACS) ήθελαν να καθορίσουν εάν αυτή η χειρουργική επέμβαση είναι καλύτερη για όλους τους ασθενείς με καρκίνο του θυρεοειδούς και αν όλοι οι ασθενείς έχουν ίση πρόσβαση σε αυτή τη θεραπεία.
Αυτή η μελέτη, διαπίστωσε ότι οι ανασφάλιστοι και οι Αφροαμερικανοί, ήταν λιγότερο πιθανό να λάβουν τη βέλτιστη θεραπεία.
Άμφω ολική θυρεοειδεκτομή και λεμφαδενικός καθαρισμός
‘’Οι ειδικοί του καρκίνου συμφωνούν ότι μεγάλοι όγκοι απαιτούν την αφαίρεση ολόκληρου του θυρεοειδούς αδένα συμπληρούμενη όποτε χρειάζεται και από αφαίρεση των λεμφαδένων του τραχήλου. Αυτό χρειάζεται εξειδικευμένο χειρουργό θυρεοειδούς και δεν μπορεί να γίνει από οποιονδήποτε γενικό χειρουργό.’’
Στη δεύτερη φάση της μελέτης του καρκίνου του θυρεοειδούς, διαπιστώθηκε ότι δεν έχουν όλοι οι ασθενείς με καρκίνο του θυρεοειδούς ίση πρόσβαση στη βέλτιστη θεραπεία. Ανακαλύφθηκαν παράγοντες που σχετίζονται με την πιθανότητα που έχει ένας ασθενής να υποβληθεί σε ολική θυρεοειδεκτομή. Αυτοί οι παράγοντες ισχύουν και σε άλλες περιπτώσεις καρκίνου, αλλά αυτή είναι η πρώτη φορά που έχουν εντοπιστεί για τις περιπτώσεις καρκίνου του θυρεοειδούς.
Οι ασθενείς ήταν λιγότερο πιθανό να υποβληθούν σε ολική θυρεοειδεκτομή εάν ήταν Αφρο-Αμερικανοί, ηλικίας άνω των 45 ετών, είχαν ταμείο απορίας, είχαν χαμηλό εισόδημα ή είχαν χαμηλό επίπεδο μόρφωσης. Επιπλέον, οι ασθενείς που υποβλήθηκαν σε χειρουργική επέμβαση σε εξειδικευμένα κέντρα είχαν 23% περισσότερες πιθανότητες να υποβληθούν σε βέλτιστη θεραπεία από εκείνους που χειρουργήθηκαν τυχαία. Οι ασθενείς που υποβλήθηκαν σε επέμβαση από χειρουργούς εξειδικευμένους ήταν επίσης πιθανότερο να έχουν βέλτιστη θεραπεία με ολική θυρεοειδεκτομή σε σύγκριση με εκείνους χειρουργήθηκαν από γενικούς χειρουργούς.
Κατευθυντήριες οδηγίες
Οι κατευθυντήριες οδηγίες από την Αμερικανική Ένωση Χειρουργών Θυρεοειδούς συνιστούν ολική θυρεοειδεκτομή για όγκο μεγαλύτερο ή ίσο με 1,0-1,5 cm.
Το αντικείμενο της μελέτης ήταν να εντοπιστούν πόσοι ασθενείς δεν υποβλήθησαν σε ολική θυρεοειδεκτομή ενώ έπρεπε να υποβληθούν.
Με έκπληξη διαπιστώθηκε ότι εκτός από εκείνους τους παράγοντες που αναμένεται να επηρεάσουν το είδος της χειρουργικής επέμβασης – όπως ο όγκος το μέγεθος και η κατάσταση των λεμφαδένων – οι ασθενείς από ορισμένες εθνοτικές / φυλετικές ομάδες, το ασφαλιστικό καθεστώς καθώς και όσοι ζουν σε περιοχές με υψηλότερο μέσο όρο εισοδήματος και επίπεδο εκπαίδευσης αντιμετωπίστηκαν διαφορετικά. Οι διαφορές στην ιατρική περίθαλψη είναι ένα συνολικό πρόβλημα και τα αποτελέσματα της μελέτης δείχνουν ότι υπάρχουν διαφορές στην αντιμετώπιση των ασθενών που πρέπει να αντιμετωπιστούν και στην επέμβαση του καρκίνου του θυρεοειδούς.
Η ανάγκη ποιοτικής φροντίδας σε όλους τους ασθενείς είναι ίσως το πιο σημαντικό αποτέλεσμα της μελέτης.
Ο καρκίνος του θυρεοειδούς θεωρείται θεραπεύσιμος και είναι σπάνια θανατηφόρος, ιδίως στα αρχικά στάδια. Η θεραπεία περιλαμβάνει ολική χειρουργική αφαίρεση του θυρεοειδούς αδένα (άμφω ολική θυρεοειδεκτομή), μαζί με λεμφαδενικό καθαρισμό του τραχήλου όταν είναι απαραίτητο καθώς και συμπληρωματική θεραπεία με ραδιενεργό ιώδιο. Είναι σύνηθες να συνδυάζονται δύο ή περισσότερες από αυτές τις μεθόδους και οι περισσότεροι ασθενείς θεραπεύονται από τον καρκίνο του θυρεοειδούς.
Η ολική αφαίρεση του θυρεοειδή είναι μετρήσιμη. Μετά από μερικές ημέρες από την επέμβαση θα χρειαστεί ο ασθενής να υποβληθεί σε σπινθηρογράφημα.
Αυτό το διάστημα δεν λαμβάνει θυρεοειδικές ορμόνες υπό την μορφή δισκίου, οπότε όσα κύτταρα έχουν παραμείνει στον οργανισμό, θα είναι ‘’διψασμένα’’ και θα απορροφήσουν αμέσως το ραδιενεργό φάρμακο που χορηγείται για τη διενέργεια του σπινθηρογραφήματος. Αυτό το φάρμακο προσλαμβάνεται μόνο από τα κύτταρα του θυρεοειδούς, οπότε στη συνέχεια θα μετρηθεί ο ιστός που προσλαμβάνει το φάρμακο, αυτός δηλαδή που έχει παραμείνει και τότε θα φανεί αν η θυρεοειδεκτομή είναι ολική ή όχι.
Στις περιπτώσεις εκείνες που το υπόλειμμα είναι μεγάλο, οι ασθενείς θα χρειαστούν και μεγάλες δόσεις ραδιενεργού Ιωδίου, μπορεί να χρειαστεί επίσης να υποβληθούν και σε περισσότερες συνεδρίες. Αλλά το πιο δυσάρεστο είναι ότι μερικοί από αυτούς θα χρειαστούν και επανεπέμβαση για την αφαίρεση του μεγάλου υπολείμματος.
Οι επανεπεμβάσεις εκτός του ότι είναι χειρουργεία με μεγαλύτερα ποσοστά πιθανών επιπλοκών, ταλαιπωρούν τους ασθενείς τόσο ψυχολογικά όσο και σωματικά αλλά και οικονομικά, λόγω των απωλειών ημερών εργασίας.
Η επιλογή του κατάλληλου χειρουργού αλλά και του κατάλληλου Κέντρου Χειρουργικής Θυρεοειδούς, είναι ίσως το δυσκολότερο πρόβλημα σε αυτούς που θα χρειαστεί να υποβληθούν σε επέμβαση θυρεοειδούς, γι’ αυτό το λόγο απαιτείται ιδιαίτερη προσοχή, αλλά και γνώση ώστε να έχετε τα κατάλληλα κριτήρια επιλογής.
Αν αυτά συμβαίνουν στις ΗΠΑ, τότε στην Ελλάδα της οικονομικής κρίσης των τελευταίων ετών, το πρόβλημα της πρόσβασης στις ποιοτικές επεμβάσεις γιγαντώνεται και δυστυχώς αυτό θα έχει πολύ δυσάρεστες συνέπειες στην πρόγνωση των ασθενών.
Σταύρος Τσιριγωτάκης, γενικός χειρουργός MD FACS
Χειρουργός θυρεοειδούς και ενδοκρινών αδένων
Τακτικό Μέλος Ελληνικής Εταιρείας Χειρουργικής Ενδοκρινών Αδένων (ΕΕΧΕΑ)
Τακτικό Μέλος Αμερικάνικου Κολεγίου Χειρουργών (ACS)
Τακτικό Μέλος Διεθνούς Εταιρείας Χειρουργών (ISS)
Τακτικό Μέλος Ευρωπαϊκής Εταιρείας Θυρεοειδούς (ΕΤΑ)
Τακτικό Μέλος Αμερικανικής Εταιρείας Θυρεοειδούς (ΑΤΑ)
https://www.facebook.com/groups/Thyreoeidhs.group/
https://www.facebook.com/Stavros.M.Tsirigotakis/