Παθήσεις Παραθυρεοειδών αδένων

Παθολογία παραθυρεοειδών αδένων

Παραθυρεοειδείς αδένες – ενδείξεις για χειρουργική επέμβαση

Χειρουργική επέμβαση (παραθυρεοειδεκτομή) γενικά ενδείκνυται εάν υπάρχει υπερδραστηριότητα των παραθυρεοειδών αδένων. Αυτό οφείλεται σε καλοήθη όγκο του ενός ( αδένωμα παραθυρεοειδούς), υπερδραστηριότητα ή σε ανάπτυξη περισσοτέρων αδένων (διάχυτη υπερπλασία). Σπάνια μπορεί να οφείλεται σε ένα κακοήθης όγκο ενός από τους αδένες (καρκίνος παραθυρεοειδούς).

Η υπερδραστηριότητα των παραθυρεοειδών μπορεί να σχετίζεται με την απώλεια ασβεστίου από τα οστά (οστεοπόρωση). Άλλα συμπτώματα μπορεί να είναι  γενικευμένη κόπωση, λήθαργος, πέτρες στα νεφρά, έλκη στομάχου, άλγος και πόνος στις αρθρώσεις, και δυσκοιλιότητα.

Παραθυρεοειδείς αδένες και καρκίνος

Ο παραθυρεοειδής καρκίνος είναι εξαιρετικά σπάνιος (σχεδόν 1 στα 2 εκατομμύρια). Οι περιπτώσεις καρκίνου του παραθυρεοειδούς αδένα, αποτελούν λιγότερο από το 1% του συνολικού αριθμού των ασθενών με πρωτοπαθή υπερπαραθυρεοειδισμό. Οι ασθενείς είναι συνήθως άνω των 30 ετών και εμφανίζεται εξίσου σε άνδρες και γυναίκες. Οι ασθενείς με καρκίνο παραθυρεοειδούς έχουν τυπικά πολύ υψηλό επίπεδο ασβεστίου (μεγαλύτερο από 14 mg / dL). Έχουν επίσης πολύ υψηλό επίπεδο παραθορμόνης (PTH) (περισσότερο από πέντε φορές από το ανώτερο φυσιολογικό όριο, συνήθως μεγαλύτερο από 300 pg / mL ή περισσότερο) .

Περίπου οι μισοί ασθενείς με καρκίνο παραθυρεοειδούς θα παρουσιάσουν σκληρή μάζα στο λαιμό. Ο παθολόγος μπορεί να μην είναι σε θέση να πει εάν πρόκειται για καρκίνο. Ο παραθυρεοειδικός καρκίνος ενδέχεται να μην μπορεί να διαγνωστεί προεγχειρητικά και να τον υποψιαστεί ο χειρουργός από τα ευρήματα στο χειρουργείο. Η καλύτερη πιθανότητα θεραπείας του παραθυρεοειδούς καρκίνου είναι η έγκαιρη διάγνωση της νόσου και η άμεση αφαίρεσή της.

Μέχρι τη διάγνωσή του, ο παραθυρεοειδής καρκίνος μπορεί να έχει αναπτυχθεί στα γύρω όργανα, όπως ο θυρεοειδής. Η καλύτερη θεραπεία για τον καρκίνο παραθυρεοειδή είναι η αφαίρεση του καρκίνου του παραθυρεοειδούς μαζί με τον λοβό του θυρεοειδούς της ίδιας πλευράς. Εάν ο καρκίνος υποτροπιάσει, μπορεί να χρειαστεί επανεπέμβαση για την απομάκρυνση της υποτροπής.  Ο καρκίνος του παραθυρεοειδούς δεν ανταποκρίνεται καλά στην χημειοθεραπεία και στην ακτινοβολία. Ευτυχώς, ο καρκίνος του παραθυρεοειδούς αναπτύσσεται συχνά αργά και οι ασθενείς μπορούν να επαναχειρουργηθούν για την υποτροπή της νόσου.

Φυσικά, κάθε επέμβαση αυξάνει τον κίνδυνο για εμφάνιση επιπλοκών, αλλά και την πιθανότητα νέας επανεπέμβασης. Για ασθενείς που δεν είναι επιλέξιμοι για κάποια επέμβαση, άλλες θεραπείες όπως εκείνες με φάρμακα που μειώνουν τα επίπεδα ασβεστίου μπορούν να βοηθήσουν στη βελτίωση των συμπτωμάτων και στην παράταση της ζωής.

Πώς γίνεται η χειρουργική επέμβαση στους παραθυρεοειδείς;

Η παραθυρεοειδεκτομή συνήθως πραγματοποιείται υπό γενική αναισθησία, αν και αυτό μπορεί να γίνει με τοπική αναισθησία, σε ειδικές περιπτώσεις, εφόσον απαιτείται. Η τομή γίνεται στο μπροστινό μέρος του λαιμού, 2 έως 3 cm πάνω από την κλείδα. Οι υποκείμενοι μύες διανοίγονται για να εκτεθεί ο θυρεοειδής. Ο χειρουργός παρασκευάζει και κινητοποιεί τον θυρεοειδή και εν συνεχεία εντοπίζει και αναγνωρίζει τους παραθυρεοειδείς.

Στη συνέχεια αφαιρεί τον ένα ή περισσότερους ανάλογα με την κάθε περίπτωση. Μεγάλη μέριμνα λαμβάνεται να μην τραυματίσει τα νεύρα που ελέγχουν τη φωνή (λαρυγγικά νεύρα). Οι μύες στη συνέχεια συρράπτονται και ακολουθεί η συρραφή του δέρματος.

Ποιοι είναι οι κίνδυνοι και οι επιπλοκές της χειρουργικής επέμβασης;

Οι περισσότερες χειρουργικές επεμβάσεις σήμερα είναι ασφαλείς, ωστόσο οποιαδήποτε πράξη έχει κινδύνους όπως αντιδράσεις στην αναισθησία, λοιμώξεις του αναπνευστικού, μόλυνση τραύματος. Στους παραθυρεοειδείς αδένες, υπάρχουν ειδικοί κίνδυνοι που συνδέονται με τη χειρουργική τους:

• Μετεγχειρητική αιμορραγία μπορεί να προκαλέσει πρήξιμο στο λαιμό και δυσκολία στην αναπνοή λόγω της πίεσης στην τραχεία. Απαιτείται επέμβαση για την αφαίρεση των θρόμβων αίματος.
• Τραυματισμός των λαρυγγικών νεύρων μπορεί να προκαλέσει βραχνάδα της φωνής. Αυτό είναι συνήθως προσωρινό, αλλά μπορεί να είναι μόνιμο σε έως 1 έως 2% των περιπτώσεων. Μπορεί να βελτιωθεί με λογοθεραπεία ή με χειρουργική επέμβαση για τις φωνητικές χορδές. Αν είστε ένας τραγουδιστής ή δημόσιος ομιλητής, οποιαδήποτε χειρουργική επέμβαση στο θυρεοειδή/παραθυρεοειδείς μπορεί να προκαλέσει λεπτές μακροπρόθεσμες αλλαγές στη φωνή σας.
• Τραυματισμός των άλλων παραθυρεοειδών μπορεί να προκαλέσει πτώση του επίπεδου ασβεστίου στο αίμα. Αντιμετωπίζεται με δισκία ασβεστίου και βιταμίνης D και συνήθως επανέρχεται σε λίγες εβδομάδες.
• Ένα χηλοειδές, ή υπερανάπτυξη ουλώδους ιστού, μπορεί να σχηματιστεί σε οποιαδήποτε χειρουργική ουλή.
• Ακόμη και στα χέρια των πλέων ειδικών, έως και 5% των παραθυρεοειδών όγκων δεν μπορούν να βρεθούν στην διάρκεια της επέμβαση. Τότε το ασβέστιο θα παραμείνει υψηλό (επίμονος υπερπαραθυρεοειδισμός). Μερικές φορές μετά από επιτυχή χειρουργική επέμβαση, ένας από τους άλλους εναπομείναντες παραθυρεοειδείς μπορεί να γίνει υπερδραστήριος. Αυτό μπορεί να προκαλέσει αύξηση του ασβεστίου (υποτροπιάζων υπερπαραθυρεοειδισμός).
• Είναι γνωστό και κατανοητό ότι σε έμπειρα χέρια ελαχιστοποιείται η εμφάνιση επιπλοκών.